były rozterki małe wahania  

szukanie siebie w nieczułym lustrze  

czas który gonił albo przystawał  

trwonienie minut w bezdennej pustce  

chwytanie w locie czyichś uśmiechów  

łaknienie tego co brakowało  

i na marzeniach poważny retusz  

ale za wiele to też nie dało  

potrzebne były chwile we dwoje  

znaczenie dzionków ciepłym oddechem  

abym niewiary rzuciła zbroję  

i zarażała radosnym śmiechem  

nosiła w dłoniach kawałek duszy  

pod mostem z tęczy siała pragnienia  

by w okamgnieniu czym było kruszyć  

w ramionach znaleźć chwilę wytchnienia  

wabiły barwą rozpięte skrzydła  

pomiędzy nami a dnia powietrzem  

poranek nocy cienie usidlał  

aż ją wypalił dla nas doszczętnie