zimowy poranek

w dali gór szczyty śniegiem odziane

straciły dawno letni koloryt

mróz zdolny malarz już wczesnym ranem

pejzaż maluje w kwieciste wzory

drzewa przepięknie w szadź się ubrały

strojne nad podziw w skrzącej się bieli

hen na polanie gdzie stogi stały

śniegowy dywan puchem się ścieli

słońce od rana w śniegu się nurza

promyki z mroźnym wiatrem harcują

z komina chaty u gór podnóża

tańczące smużki dymu się snują.

w pięknej scenerii górskiej natury

która swym pięknem nas wszystkich mami

stoję na szczycie spogladam z góry

aby ogarnąć wszystko oczami

choć w srogim mrozie kostnieją ręce

oczy mi błyszczą raduje dusza

czego do szczęścia potrzeba więcej

niż tego piękna co mnie tak wzrusza