Befano,myślałam,że się przewidziałam,albo przesłyszałam,czytając motto,a później-zrozumiałam.Żebrakowi potrzebne są oceny,aby mógł wzrastać na potęgę,łza wystarczy za wszystko.

Anettulo, przeczytaj jednak moje wyjaśnienie z Portalu "poezja-polska.pl":

"Tu wszystko zostało bardzo dokładnie przemyślane, łącznie z cytatem, w którym wprawdzie występuje leżący nie opodal pałacu żebrak, co wcale nie znaczy, iż każdy leżący u wrót pałacu żebrak musiał być zaraz "okryty wrzodami".
O samych żebrakach zwykło się mówić "pasożyt społeczny"... I abirecka tym pasożytem - według rodzicielskich prognoz - miała być :( w przeciwieństwie do nadgenialnej siostruni, której skromna abirecka przynosić miała (w przyszłości) piramidalny wstyd... :("

To jedna z wielu moich traum nie zawsze szczęśliwego dzieciństwa, gdzie - prawie niezmiennie - Rodzicielstwo upatrywało we mnie tę przyszłościową rodzinną zakałę.

Wspomnienia potrafią być okrutne, dlatego na (jakichkolwiek) ocenach zupełnie mi nie zależy :)

Serdecznie :)))

Befano,rozumiem Cię doskonale.Twoja łza wystarczyła za wszystko,a z ocenami się nie zgadzam na tyle,na ile sama siebie potrafię ocenić i nie jest to wyniesienie mojej osoby ani też fałszywa skromność.
To,że Ci nie zależy i zależy jak wszystkim,jednak nie w znaczeniu żebraka,który prosi o jałmużnę i czeka na pałacowe ochłapy,wykazujesz się swoim talentem czy wiedzą,co nie czyni Cię leniwą.
Serdecznie:))

Postrzegam ten dwuwarstwowy wiersz,precyzyjnie ułożony bez zbędnych odpustowych upiększeń i literackiej tandety. Z twardą logiką oraz w bardzo szorstki >> sposób odsłania mi i zatrzymuje uwagę na niesprawiedliwości i cierpieniu człowieka.

Świetny wiersz befano

Ile razy jakaś gała z matematyki - tyle razy pewnie też te wagary na cmentarzu, a potem domowe nad głową rodzicielskie klekotanie o tej lepszej zawsze siostruni, więc jakby ciąg logiczny pt. "przyczyna i skutek" w swych kolejnych sekwencjach łatwy do przewidzenia (patrz tytuły "jemioła" i "przejrzystość").

A wszak matematyka - to królowa wszystkich nauk

Tytułowa jemioła - to roślina-pasożyt, żyjąca kosztem innych; "ty jemioło!" - metaforycznie powiesz tak o kimś, kto nie sieje, nie orze, jest "śmierdzącym leniem, obibokiem i wałkoniem".

Sztandarowym przykładem ludzkiej jemioły są wszyscy tzw. "gorsi" czyli: szkolni wagarowicze-dwójkowicze, żebracy, bezdomni, bezrobotni, uchodźcy, azylanci, mieszkańcy pustostanów etc., etc.

ORAZ POECI I ARTYŚCI :(

W prostym narodzie my-piszący jesteśmy traktowani zawsze z góry, jak jacyś niepełnosprawni i ludzie bez 5. klepki, bo "nic nie robimy"