dziecko

przyszło na świat

lecz nie było nikomu potrzebne

zostało rozebrane z powrotem

na kawałki

oczy dziecka patrzą teraz z głębi jeziora

na przechodzące matki

dzika jabłoń

nie dotykałem twojej dłoni rzeźbionej

cierpkie jabłka co koją świeżością bolesną

nie śmiałem dosięgnąć

wiatr jak szorstka ręka starca lubieżnie

pyłem i śmiechem obłapił szalony i pognał

a ja nie śmiałem całować

wiatr nie wrócił

*

na balkonie przebiło mnie słońce

melodia kładła na usta ciepłe nuty

wiedziałem że dzień nie będzie stracony

*

nie odwracaj ode mnie oczu

bo moje są czasami szkliste i niewidzące

brązowe i smutne

a w twoich zobaczę może

trochę błękitu albo różowości

albo dziwnej radości