Podejdź do mnie i podaj rękę

Zabiorę Cię do krainy pradawnych snów

Gdzie gwiezdny blask rozjaśnia drogę

Weź swój srebrny klucz

I otwórz nim ów wspaniałą krainę

Pełną cudownych stworzeń

Przejdź przez żelazną bramę

I wkrocz w trzewia labiryntu

U wejścia powita się Faun

Las małych i wielkich grzybów

Owady co budują z gliny domy

Istoty, które ciągle się śmieją

Granice jawy i prawdy się zacierają

Marzenia i pragnienia się spełniają

Grzechem tu jest jedynie ograniczenie

Tutaj perspektywa zmienia kąt

Geometria nie ma swych praw

Matematyka traci swój sens

Prosta staje się krzywą

Sekunda jest tutaj godziną

Kłamstwo jest jedyną prawdą

Nie zgub się mój Wędrowcze

Oczy swe miej zawsze otwarte

I nigdy się nie zatrzymuj.