Moim Profesorom

Ludziom niezłomnym

Ten czas nadejdzie – nic nie zatrzyma,

By oddać honor ludziom niezłomnym.

A czas pogardy i małych, podłych

Wszystko przypomni karta pisana.

To, że kasują, nic nie pomoże.

Nie można zabić tak jak człowieka.

Słowa spisane net zapamięta.

To jest ta orka, gdzieś na ugorze.

Czasy pionierów są pamiętane,

Są nagradzani za swoje czyny.

Choćby poeta – poprzez swe rymy,

Krzyczeć potrafi nawet gdy milczy.

Honor oddaję tym, co uparcie

Tkwią pośród chłodu i światło niosą.

Jak karawana, choć psy szczekają,

Zechcą zachować się przyzwoicie.

Świat się upomni – cisza jest krzykiem.

8 marca 2016