można się obyć ogasnąć

przyjąć z rąk wiatru ostatnie namaszczenie

nierozpoznany jak numer

wreszcie wolny zawisł na drucie

uczucia gdy nie potrafię nazwać

jak wieczór całuje onieśmiela

samotność ukrytą w kamieniu

wygodnie milczeć z braku nazwy

jak parę oczu którą czas oszukał

zabrał w podróż na chwilę

myśli porzucone na drodze

których już nikt nie chce

i jak noc przestąpi bez słowa