wypowiedziałem ciebie w lustrze 

wybacz ślepcowi 

opadają powieki 

sen czy jawa niepewna

boję się ślepca - kłamcy 

który idąc ze mną 

wymyśla nieprawdziwe brzuchate chmury 

i las którym idziemy 

na spotkanie z nieznanym

*

wyrastam z miłości

w małej przestrzeni 

przepasany płaszczem 

przemierzam ulice

ścieżką twoich palców 

skręcam wianki z żółtych kwiatów 

puszczam daleko 

na wodę

* 

upór przynosi mi zaszczyt 

przy nim rodzą się morality 

a także amorality

upór scala to wszystko 

póki nie stanie się ponownie 

zwykłym złudzeniem

potem wybieram innego bożka 

który stanie się przez jakiś czas 

znów trochę prawdziwszy