Jednemu matka zachorowała. Rzuca się to znaczącym cieniem na umiejętności układania zdań oraz zmienia moje imię. 

– Rysiu… Matka…kurwa no… matka chora…wiesz. 

– Wiem. Będę jutro na ósmą za ciebie. – rozłączyłem . Szkoda gadać. Chłop fajny, super mi się z nim pracuje. To pomogę. 

Rano otworzył mi Waldi. Waldi dorósł do 154 cm wzrostu. Odpadło mu pół nosa w wojsku, to przychodzi na służbę w dżinsach. Jego głowa przypomina kształtem ziarenko ryżu. Jest w niej dokładnie tyle mózgowych zwojów, co w tym ziarenku. 

– Co ja mam tu napisać? – zapytał, wskazując mi rubrykę Data w dokumencie rejestru dostaw. Następnie wpisał tam rejestrację naczepy z trzema błędami. 

Zasiadłem na monitoringu, kamery w ruch. Jeszcze spokój na sklepie, jeszcze nie ma kogo obserwować. Za jakieś piętnaście minut przychodzi wzburzony Waldi. Z radiem, radośnie wyłączonym, w kieszeni dżinsów. 

– Zobacz czy ten chuj wredny poszedł ? 

– Kto? 

– Dyrektor. Przypierdolił się ze siadłem sobie z gazetą i czytam. Przecież ludzi nie było, ja drugą grupę na nogi mam! 

– Na linii kas trzeba stać.- obwieściłem mu. 

– Ale jak ludzi nie ma?! 

– To sobie siadaj Waldi. Na monitoringu. 

Na linii spokój. Faktycznie ludzi nie było. Po chwili przybiegł Waldi. Z moim osobistym smart fonem. Audiobook „Wieża Jaskółki” Sapkowskiego brzmiał w najlepsze, przy głośniku na full. 

– Weź, zadzwoń do koordynatora. Stukałem w tę szybkę, to się jakaś audycja o wampirach uruchomiła. 

– To mój telefon- powiedziałem osłupiały, już lekko zirytowany. 

– Ale mój się rozjebał i muszę zadzwonić, żeby mi dali zaliczkę na Wielkanoc. Ty wiesz, że ja mam drugą grupę a oni mi nie płaca? DRUGĄ GRUPĘ- przysunął się do mnie. Jego oddech niósł czosnek zmiksowany z najtańszą konserwą pod gorzałę. 

– Kup doładowanie to ci zadzwonię. Play. 

Poszedł do kiosku, kupił mi doładowanie Orange. Na szczęście drugi nr mam w tej sieci. Doładowałem, dzwonie. Waldi przytknął mój osobisty smart fon do głowy przypominającej kształtem ziarenko ryżu. Rozpoczął przemawiać. Na cały pasaż. 

– Panie, oni mnie tu nękają! Wymagania jak diabli. Bramki wyją co chwila, kierowcy z bramy dzwonią i się kłócą. Albo dostanę 500 zł na święta, albo idę do innej firmy. Ja druga grupę mam, kurwa!!! A tu dyrektor mnie szykanuje! 

Kiedy oddał mi telefon, wrócił na monitoring. Po około 30 minutach przyszedł kolega z działu Warzywa. 

– Chodź bramę otworzyć, bo Gargulec śpi. 

Zaglądam za parawan. Waldi chrapie. Z kosza na śmieci wystaje nieudolnie przykryta szyjka Krupnika Pigwowego. 

– Dobra nie budzimy go- powiedziałem cicho- Nie będzie mi przeszkadzał. 

– Co on tak walczy o jakieś 500 zł od rana tutaj? Już od trzech osób pożyczał telefon- zapytał kolega z warzyw, kiedy szliśmy na magazyn. Otwierać niepotrzebnie rampę, gdyż, jak się okazało, Waldi zapomniał ja rano zamknąć. Tak więc można było rabować, plądrować, tylko gwałcić nie ma kogo. 

– Te 500 zł to takie becikowe na PFRON. 

Raczej nie zrozumiał. Wieczorem koordynator przyjechał. Zapewnił skacowanego Waldiego, że wszystko będzie w porządku.