Wieś St. Bóg Pomóż

U nas wioseczka

malutka, nieznana,

w świecie zapodziana

tycia licha miseczka

pośród pustkowi Bytu,

walki o byt, niedosytu,

wiecznej udręki i Boga,

gdy trwa wroga trwoga,

Boga Starego tak oddalenia,

że to nie do wyrażenia...

gdy jeno próchniate świątki,

rozrzucone po rozdrożu,

dają Jego zetlałe pamiątki

marne w tym bezbożu...

W St. Bóg Pomóż możesz

- a-ś orzeł! a-ś ten, co orze! -

liczyć na siebie li tylko

pośród swej braci wilków,

oko w oko z Przeznaczeniem,

Jego szczerzonymi kłami,

sam na sam z szyframi

*Księgi*... jej tylko słowami...

Ps. Stylizacja na j. staropolski celowa - a nazwa wioseczki wzięta prosto z drogowskazu i mapy :)

zima 2001/2