Spraw, byśmy zjedli

Świat, posadowiony na talerzu,

gdzie nawet granit trawi czas,

a czas trawi przestrzeń -

i to zjadanie-trawienie jest

jak drapanie szpaka bociana:

nie wiesz, kto kogo i kog ktogo -

świat taki jest światem-patem??

Bóg dobry milczy zatem,

a pełnią urząd sprawczy

praw ślepe statystyki

i ten przypadek, rzadko zbawczy.

Więc... o to zjadanie już nie prośmy?

Sami do Aktu też coś wnośmy

i prośmy... o zmianę zasady

świata posadownienia?

Nie talerz, Chryste Boże!

Nie Wszechocean,

co wchłania własne morze!

Nie Saturn, co zżera własne dzieci!

Trzebaż Byt oprzeć o coś, co nie odleci

i nie przeminie wcale!

co przetrwa, jak ten termit w skale,

uparcie w służbie swej odwieczny!

co będzie... samowystarczeniem?

nie termita zjadaniem-trawieniem,

a tego zucha... trwaniem?