Napisałabym "tylko ty jeden". Chrzęści :)

:)))

Oto uchwycona poetycka magia otaczających nas rzeczy niemal codziennych, zwyczajnych.

Przypomniała mi się ścieżka wśród pól,ale wytyczona przez buty i otoczona śniegiem-genialne.

Nie wiem, czy dobrze to "rozebrałem" - wiersz, nie kobieta :) ale wydaje mi się, że chodzi o kogoś, kto żyje z klapkami na oczach, jak Łysek z Idy i nie dostrzega innych. Liście wszystkie takie same, chmury... każda podobna do każdej i tylko ta ścieżynka na dwie stopy, to świat dwunoga, który przypomina perłę w zamkniętej muszli, czekającą na znalazcę.
Podoba mi się zapis i wieloznaczność sedna.
Pozdrawiam.

każdy ma swoją ścieżkę, czasem wie jaką podąża a czasem szuka się tej ścieżki życiowej. Świetny wiersz moim zdaniem o podążaniu i szukaniu swojej drogi.

Owszem, potocznie tak właśnie mówimy: only you :) czyli "tylko ty jeden". W warsztatach poezji od starożytności znany jest jednak także stary dobry szyk przestawny, kiedy CHCEMY TO SAMO POWIEDZIEĆ... INACZEJ?? U mnie ten szyk/nie-szyk utrudnia bardzo odbiór tego, co napisałam; mam tego świadomość. W wierszach ten zaburzony porządek wyrazów wprowadza TAKŻE nieoczekiwany rytm, a przecież w liryce to dodatkowa istotna "wartość dodana". Homer, średniowieczni polscy rybałtowie, wędrowni na zachodzie Europy minstrele, kozacki lirnik Wernyhora, fińscy anonimowi twórcy "Kalewali" - wszyscy oni byli nie tylko Poetami; ich PIEŚNI się śpiewało, a rytm i sama muzyka narodowego języka wnosiła do poezji wiele dobrego