Oto jaka jest ludzka pokrętność - gdy blisko, staje się daleko, a daleko, wydaje się tak blisko.

zaduma nad życiem przychodzi z wiekiem.

Szanowny Panie adamm 1, a czemuż Pan tak osierocił tego przecinka? Jeżeli nie ma innych znaków interpunkcyjnych, a powinno ich być przynajmniej kilka lub kilkanaście, to po co Pan go wciska? Wiersz ostałby się i bez niego i nikt nie miałby wątpliwości.

Wrażliwość na nieoczywiste (celowo zamazane przez licencjonowanych "fabrykantów") kontury spreparowanej dla nas-maluczkich rzeczywistości - taka wrażliwość jest dana nielicznym.

Dlaczego tak trudno dzisiaj o subtelne wyczucie miary i rzeczy, w tym wyczucie dobrego smaku, taktu, granicy pospolitości i trywialności itp.,itp. - na to pytanie odpowiada Autor. Postawienie diagnozy (patrz w wierszu w trzech pierwszych strofach precyzyjny opis syndromu przesytu i ostrego zatrucia powszechnie pochłanianym bez żadnego wyboru... wszystkim, jak leci, w tym byle czym, tandetą i papier-mache`) a więc: jasne sformułowanie problemu nieuchronnie prowadzi u Poety do wniosków, czym i jak temu zaradzić. Czym? "Usiądź blisko i przytul się. Opowiedz, jak było w pracy..." Naturalnie! Naprawmy nasze relacje z ludźmi, a cała reszta sama już się uzdrowi.

powiew normalności i do tego pięknie napisane.