wstrzymałem wszystkie słowa

tuż przed twoim wierszem

jak spienionych mustangów dziki galop w prerii

czytam twoje imię pośród dobrych wspomnień

porżnięty perforacją

srebrny nieśmiertelnik

ile ciepłych jesieni

i wiosen pachnących

spakuję w metaforę rozdeptanych szlaków

żeby chociaż dogonić promień złotych włosów

niechcianych zauroczeń

i wieczny niepokój

wyimaginowana

iluzją fantazji

stoisz w cieniu spłoszona niewyobrażalna

a jednak bardzo blisko że bliżej nie można

wyczuwam cię pod dłonią

gładka łatwopalna