Stwarzając Adama Bóg tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, nie tchnął duszy nieśmiertelnej jak sugeruje KRK. Uczony katolicki ks. M.Peter pisze : ,,Z tego tchnienia nie da się udowodnić że człowiek ma duszę substancjalną ``. 

,,Tchnienie`` życia nie oznacza nieśmiertelnej duszy, lecz ,,energię życia ``. lub ,,pierwiastek życia. - owa moc witalna sprawia że zarówno człowiek jak i zwierzęta żyją. Jeżeli tchnienie życia byłoby duszą nieśmiertelną, to również zwierzęta posiadałyby nieśmiertelne dusze- ponieważ tego samego tchnienia użył Bóg żeby je ożywić ``W świetle Biblii ,,duch`` którego Bóg dał człowiekowi i który ,, wraca do Niego, to nic innego jak ,,tchnienie żywota, udzielone pierwszemu człowiekowi i ożywiające istoty ludzkie. Był nim ,,pierwiastek życia``. a nie dusza nieśmiertelna. Duch ten ożywia także ciała zwierzęce, gdyż zarówno człowiek jak i zwierzę ,, jednakie tchnienie mają wszystkie``.Ponieważ pierwiastkiem życia dysponuje Bóg, nic dziwnego, że z chwilą śmierci człowieka wraca on do pierwotnego źródła. Przy zmartwychwstaniu ciała ,,duch `` zostanie ciału oddany i ożywi je.Warto zaznaczyć, że słowo ,,duch ``. jest tłumaczeniem hebrajskiego ,,ruach `` oznaczającego ,,wiatr``. ,, siła życiowa ,,dech``.  

A co wynika z wersetu / Mat 10,28/, skoro istnieje ewentualność unicestwienia duszy- nie może być mowy o jej nieśmiertelności. Nigdzie w Piśmie Swiętym dusza nie została scharakteryzowana jako nieśmiertelna.  

Nieśmiertelnym w swej istocie jest wyłącznie Bóg ! 

Jakimi drogami ta nauka przeniknęła do katolicyzmu ? Egzeta katolicki, ks. Cz. Jakubiec, stwierdza, że pojęcie nieśmiertelnej duszy ludzkiej występuje po raz pierwszy w apokryficznej księdze ,, Mądrości ``. , zdradzającej wpływy pogańskie. Autor tej księgi będąc pod wpływem filozofii greckiej nadał hebrajskim wyrazom nieco inne znaczenie, zastąpiwszy je filozoficznymi terminami psyche i pneuma.  

Ks Cz. Jakubiec stwierdza: ,, Zasługą autora tej księgi jest , że wprowadzając po raz pierwszy ...dość ogólne pojęcie duszy ludzkiej, przełamał zakorzeniony u Izraelitów pogląd na nagrodę lub karę wyłącznie w życiu doczesnym i że tym samym przeniósł wymiar sprawiedliwości ze strony Boga w sferę życia pozagrobowego ``. 

Pogański rodowód o nieśmiertelności duszy potwierdza w sposób rozbrajająco szczery inny teolog katolicki, ks. prof.dr.Pastuszka ,,Sredniowiecze kształtowało swe poglądy filozoficzne o duszy głównie pod wpływem platonizmu arystotelizmu. Poglądy platońskie przekazał chrześcijaństwu św. Augustyn...Inną interpretację nadał poglądom arystotelesowskim św. Tomasz z Akwinu... 

Geologia katolickiego dogmatu sięga o wiele głębiej. Już w rajskim ogrodzie wygłoszono pierwszą naukę o nieśmiertelności duszy. W Biblii czytamy, iż wąż- za którym krył się Szatan- rzekł do niewiasty ,,Napewno nie pomrzecie ``.  

Stwórca oświadczył ,, umrzesz`` Szatan temu zaprzeczył , wysuwając twierdzenie że za nieposłuszeństwo napewno nie umrą. Bóg naucza iż zapłatą za grzech jest śmierć, lecz książe ciemności głosi zasadę inną: grzech powoduje śmierć ciała ale nie duszy. Katolicka doktryna o nieśmiertelności duszy wydaje się zatem być dalekim echem pradawnego węża z Edenu. ``