Motto: *Wiem, że nic nie wiem* /Sokrates na łożu śmierci/

Brak wiedzy wiedzie

do wiary:

w pogaństwo,

we wróżby z fusów gwiazd,

w kobiecą przewrotność,

w duchy przodków,

w cudowne diety,

w reinkarnację,

w sny prorocze,

w siłę pieniądza,

w nieomylność pomazańca,

w mądrość instynktów

- i szkoda śliny na tę

dalszą wyliczankę.

Brak wiedzy podpierają

wszelkie możliwe protezy

i wiodą zawsze prosto -

w świat złudzeń...

Skąd jednak czerpać

tę wiecznie brakującą wiedzę?

Ze sprzecznych podrobionych danych??

Z proroctw, co przez tysiąclecia

statystycznie musiały się spełnić?

Z tych kolejnych wynalazców iluminacji?

Z ich kolejnych żmudnych badań,

co to po kolei obalały dawne nauki?

Z tych nowych - już starych! - teorii,

samych z czasem kolejno obalanych?

Z tych uczonych ksiąg,

pisanych szyframi

przez nawiedzonych?

Z tego coraz bardziej pustego tygla

pewników, ważnych tylko przez chwilę?

Z tej coraz ciaśniejszej magmy

pytań bez echa odpowiedzi?

3 dni temu na początku lipca 2014