że też jest zawsze tylko "... jakoś tak..." ! :)

To nie my gubimy klucze, a one gubią nas. Złośliwość przedmiotów martwych NIE JEST fatamorganą.

Jeżeli

w kolejnym podejściu

wciąż nie wiesz,

czym jest miłość - jak w przedwojennej piosence Ordonki - zdrada i gniew,


(patrz miniatura)

to jest to wina klucza,

który

bach!

wziął - i się cholernik zgubił!

Eksperymentowanie z kolejnymi miłościami /zdradami i gniewem/ BEZ KLUCZA /który pasuje jak ulał/


- to czas stracony, o którym na 4 tysiącach stron swojej 7-tomowej powieści sto lat temu z kawałem pisał wielki Wielki Marcel Proust

Klucz mnie zgubił wczoraj,
Więc nie płakać pora -
Pora coś zrozumieć,
Czegoś się naumieć!

Klucz niezdara!
Coraz bardziej stara
Ja się przecież staram.