Odkrywca czystego obłoku

Czekam na wiatr co rozwieje smogi

które zawisły pod nieba sufitem

by je przepędził na rozstajne drogi

jak ciężkie chmury ołowiem pokryte

z oddali płynie miasta czarny okręt

sadzą pokrywa wierne ludzkie ślady

zapachem siarki kotwiczy przy oknie

dając nam spalin ogromne pokłady

opuścił żagli przeżarte szkielety

i już do portu naszych snów zawija

by po ogrodach pustką nocy świecić

ciężkim oddechem biel kwiatów zabijać

więc leć powiewem z dalekiej krainy

wietrze odkrywco czystego obłoku

pomiędzy czarne ołowiane pyły

spłyń by zginęły w rozproszenia oku

niech twa muzyka siwy dym rozwieje

co z wielkomiejskich ulic napływa

byśmy wieczorem mogli iść w aleje

i czyste niebo nad sobą odkrywać