Nadszedł dzień sądny dla Katarzyny. Wszystko przygotowała perfekcyjnie, włącznie z ubiorem podkreślającym skromność połączoną z elegancją. Chciała wyglądem również podkreślić szacunek dla Wysokiego Sądu. Usiadła w pierwszym rzędzie krzeseł, by móc lepiej rozumieć i słyszeć rozmowę sędziego z delikwentami, bądź ich reprezentantami. Minęło dwie godziny, kiedy jej nazwisko i kilku innych osób, zostało wyczytane przez prokuratora. Udała się za wymienioną grupą ludzi i stanęła na końcu kolejki do drzwi z napisem „Prosecutor”.  Początkowo nie miała zielonego pojęcia, dlaczego ich wezwał. Denerwowało ją, że cały czas poza kolejnością wchodzili przedstawiciele wezwanych przed oblicze Temidy. Po ponad godzinnym oczekiwaniu przekroczyła tajemnicze drzwi prosekutora. Chciała mu opowiedzieć o całym wydarzeniu i zapytać, dlaczego dostała wezwanie do sądu, ale on był bardziej zainteresowany jej pochodzeniem.

Prosecutor – Where are you from? – Zapytał przyjażnie.

Krystyna – From Poland.

Prosecutor – Moi dziadkowie byli również emigrantami z Polski, przyjechali tutaj po drugiej wojnie światowej. Niestety, pamiętam tylko kilka słów polskich: dziadek, babka, pierogi, bigos, dom i Bóg.

Po miłej relaksującej pogawędce odesłał ją na salę rozpraw, mówiąc:

- Don’t worry and good luck.

Spostrzegła, że miejsce rozpraw opustoszało. Nie czekała długo na wezwanie przed oblicze Wysokiego Sądu.

Sędzia – Przysięgnij, że będziesz mówić prawdę?

Krystyna (uniosła prawą rękę w górę i odpowiedziała) – Przysięgam.

Na pytanie sędziego, czy jest winna odpowiedziała pewnie i stanowczo.

- Not guilti.

Sędzia –Dlaczego uważasz, że jesteś niewinna?

Starała się odpowiedzieć konkretnie, grzecznie, ale z pewną goryczą w głosie, uświadamiając sędziemu, że poszkodowaną w całym zajściu jest ona i jeszcze w dodatku pozwana do sądu, ponieważ nie potrafiła jasno i klarownie wyjaśnić oficerowi całego zajścia, a on nie mógł ocenić, gdyż przemieścili swoje samochody na pobliski plac. Zaznaczyła również, że kierowca Fedex uzupełniał służbowe papiery, zamiast skupić się na jeździe. Kilka razy spostrzegła na twarzy sędziego uśmieszek ubawienia, nie wiedziała, czy wynikał on z treści jej wypowiedzi, czy z jej akcentu oraz niezbyt poprawnej wymowy.

Ostateczny werdykt zapadł pomyślny dla niej. Po wyjściu z sali rozpraw, w okienku kasy zapłaciła 30$ za court i dumna z siebie wróciła do domu.

Cdn.