O zboczeniach seksualnych

Zdjęcia oglądałem ze ślubu Kwiatkowskiego Michała i Maxima Assenzy. Pod spodem krótka historia ich miłości i deklaracja adopcji dzieci. A jeszcze niżej społeczny aplauz. Znaczy się kubły pomyj. Wszechobecne wycie specjalistów od norm: to nie jest norma! Jak dawniej na wsi, a dziś w całej Polsce. Z gruntu piszę. Dawniej na wsi na wszystko, co dziwne, mówiło się diabeł, a żeby chłop chłopa zapinał, to już bardzo dziwne, a zatem straszny to diabeł. Oczywiście w niczym to nie przeszkadzało zapiąć jałówki, kiedy nikt nie widzi, czy cielakowi dać do pyska. Nawet rura od odkurzacza tak nie ciągnie. Zresztą, na msze też ludziska chodzili, żeby w spokoju obmyślić jak zapierdolić pieniek od sąsiada, czy inne rzeczy. Wszyscy wszystko załatwiali i kradli, ale po troszeczku i duperele. Wielu tęskni za tym. Za tym drobnym złodziejstwem, bo nie potrafią kraść chochlą. Albo szczęścia nie mają. Albo rządzi zła zmiana. Ale idzie ku lepszemu. Gdyby nie pedalstwo...  Poza tym, to sprośności i świństwa związane z seksualnością były na wsi powszechne. Niejeden kapłan się nasłuchał i stąd oni mają taką wiedzę o zboczeniach.

Natomiast samo słowo zboczeniec, wywołuje dreszczyk. Rodzaj pewnego napięcia. Strząsa człowiekiem, jakby chciał się odciąć, uwolnić od wszelkich podejrzeń, które w związku z tym słowem mu się kojarzą. Okropna historia. A wszystko zaczyna się od masturbacji, od gmerania w okolicach klitoris. Dlatego w wielu krajach się je wycina i przynajmniej kobiety są w jakimś stopniu wolne od tego swędzenia. Zawsze to wzmacnia wiarę.