Pomysł bardzo fajny. Treść dobrze, logicznie prowadzona, zakończona szybką pointą. Ale rytm porwany.

Widzę sprzeczność w założeniu idei wiersza; prawdziwie Boży namiestnik-medyk nie może - z racji sprawowanej swojej profesji - NIE MOŻE zasłaniać się przed Pytającym twierdzeniem, że "medycyna jest całkiem bezsilna", bo już podciął gałąź, na której wygodnie się rozsiadł.

Jako ten, który leczy i uzdrawia, oraz namiestnik Boga, przyznając się do swej niemocy, przestaje z automatu być wiarygodny. Istotą władzy boskiej nie są insygnia,a skuteczność.

Dzięki za opinie, przepiszę go jeszcze, żeby brzmiał lepiej :) Na co dzień zajmuję się prozą, nie poezją, więc wiersz był czystym eksperymentem :/ Ale tym bardziej mi miło, że został całkiem ciepło przyjęty.