Rano

Szósta rano,ludzie wypełzają

zostawiając puste skorupy.

Przelotnym spojrzeniem w odbiciu luster

lustrują sny jeszcze nieugaszone.

Tak kolejny dzień omijają kałuże,

by nie brnąć głębiej.

Na tyle umoczyć swoją godność,

na tyle,by pozwoliła na powrót

do domu,do postaci,do ludzi,do osób,

które nie widzą i nie zobaczą

rąk umoczonych w gównie.