Jestem zdania, że, niezależnie od wyznawanego światopoglądu, nie przystoi czynić profanum z sacrum. Stanowczo stoję na stanowisku, by rygorystycznie stosować się do imperatywu zawartego w drugim przykazaniu boskim. Jednak w moim komentarzu, który jest swoistą kontynuacją powyższego wiersza oraz pointą, a także będzie napisany w jego poetyce, zmuszony jestem nadaremnie użyć tego imienia:

Pan Jezus cierpi
rozczarowany
moją poezją
światem
i mną

W moim odbiorze wiersz ten jest bezpretensjonalny i prosty, doskonale wpisuje się w nurt poezji religijnej najwyższego lotu, a jego wręcz pewna naiwność, jak też i powtarzanie w każdej zwrotce słów "Oczy Jezusa" mnie nie rażą, gdyż każdą z tych zwrotek można odbierać jak część trójwiersza, ale także jak odrębną całość, miniaturę poetycką. Nasuwa mi się tu także naturalnie skojarzenie Trójwiersz i Trójca. Wierzę, że w pewnych stanach religijnej ekstazy, oczy Jezusa mogą jakby hipnotyzować i stanowić poetycką inspirację, czego jednym z dowodów jest dla mnie ten wiersz. Nie wyczuwam w tym wierszu spotykanej czasem religianckiej nachalności, ani innego nadużywania Boskiego Autorytetu.

Bardzo piękny wiersz,

czy czytając ten Wiersz,
Pan Jezus jest Wzruszony?
moim zdaniem jest raczej... Zaszczycony

wspaniałe...
wspaniałe Słowa.

Podążaj tą drogą, przyjacielu.

Jestem przekonany, że Jezus nie musi o nic pytać, bo wszystko wie. Nie jestem przekonany do tego wiersza. Do mnie nie przemawia.

Zatrzymuje i zapada w pamięć... Pozdrawiam.

Kto spogląda w OCZY JEZUSA I boi SIE PRAWDY?Kto boi się,a jednocześnie wierzy,że będzie mu wybaczone?
Ktoś kto kocha.Taki efekt zwrotny,kłamliwe żmije pozostaną takie na amen.

Oczy Jezusa - to, oczy/wiście, ma się rozumieć wyłącznie poetycka przenośnia.

/Chrystus/

na nas patrzy
i nas widzi

bez mikroskopu
bez lupy
bez lunety
bez lornetki
bez judasza
bez noktowizora
bez okularów
bez kamer

ma ciebie
jak na widelcu

Jakie jest TWOJE przebudzenie, kiedy /tak bez niczego/ patrzy na ciebie


??


(patrz całość wraz z tytułami)