Text 88 of 213 from volume: międzyczas
Author | |
Genre | poetry |
Form | poem / poetic tale |
Date added | 2018-01-20 |
Linguistic correctness | |
Text quality | |
Views | 1883 |
rozszeptaj mnie czerwienią ust
zanurz w błękicie
i powiedz
dotknij milczeniem
gdy zegar
nie chodzić umie
przykryj kaskadą domysłów
naucz mnie siebie
i czytaj
słowami w ustach
niech słyszę
jak kochasz czule
błękitem schowaj mnie w sobie
na środku nieba
i kochaj
jak nigdy dotąd
pamiętaj
jak długo umiesz
https://youtu.be/SZQpVX8RIZY
2) 2 x "błękit"; jeden z nich podmień na "laur" ;)
Serdecznie :)))
Kresowa Pani ma wrodzoną intuicję, ale miałem w tym miejscu pewien problem. Pisałem wierszyk podczas posiłku i kiedy zjadłem... musiałem kończyć. Po prostu Conczita Batista. haha
Myślę, że czas, który umie nie chodzi
to czas, który potrafi stanąć w miejscu i ruszyć dalej, kiedy mu się podoba, ale czas tego jeszcze nie umie, przynajmniej nie dla wszystkich.
Umie nie chodzić ktoś, kto stale chodzi? Chyba nie umie, ale w poezji wszystko jest możliwe i dlatego za to kochamy poezję.
Umnie nie pisać, kiedy chce milczeć, mimo że bardzo go do pisania ciągnie.
Pozdrawiam odległe Kresy, Stepy Akermańskie i zacną befanę. :)
ratings: perfect / excellent
błękitem schowaj mnie w sobie
na środku nieba
i kochaj jak nigdy dotąd
(patrz finalne wersy - cytat z pamięci)
- to zew na cześć nieśmiertelnej "prawdziwej" miłości