Znalazłem się na obrzeżach innego świata.

Można go dotykać słowem,

albo udawać, że go nie widać.

Wtedy zbliża się, jakby chciał

powiedzieć - tutaj jestem.

Ale co z tego, kiedy mnie tam nie ma.

Może jestem w akwarium, może

w solarium, albo gdzieś na słońcu.

Jedna minuta przed, trzy po,

a dwie w środku.

Parzydełka, jak anteny ślizgają się

po obcej ziemi. Zielone niebo

i czerwony deszcz ust, a fiołetowe

morze kwiatów, faluje ciepłym

skurczem ciekawości.