Wstęp

Pielgrzymując poza granice naszego kraju, doświadczyliśmy wśród rodaków żywego przejawu patriotyzmu. Pielgrzymów darzyli tradycyjną, polską gościnnością, „ czym chata bogata, tym rada” i „ gość w dom, Bóg w dom”. Tym wszystkim spotkaniom towarzyszyła ogromna sympatia i wielki szacunek. Chętnie rozmawialiśmy o życiu, radościach i problemach, jakie tutejsze rodziny doświadczały.  Ciekawi byliśmy tradycji, która na tych terenach się kształtuje. Zachwycała nas niezwykła miłość do Ojczyzny, ciepło bijące ze wzajemnych relacji i ogrom wyrozumiałości wobec siebie, otaczającego świata i goszczących pątników. Spotykane dzieci, potrafiły mówić po polsku, z miejsca podbijały nasze serca. Pod wpływem tych spotkań oraz często śpiewanej pieśni: „Polskie kwiaty”,  miano przeżyć na dobre przylgnęło do pątników. W swoich odczuciach nie byłem odosobniony, starałem się je utrwalić w formie wierszy, które odkładałem do szuflady. Stąd wzięła się nazwa tomiku wierszy: Otwarty krajobraz.