Pielgrzym z notatnikiem

(Ludwik Kondratowicz,  ps. Władysław Syrokomla)

Cieszę się, że znów tu zawitałeś -

Wędrowcze z notatnikiem - lirniku wioskowy,

Co z podróżnym tłumokiem i żydowska budą,

Upiętą z rogoży i lnianego płótna,

Zbożnie i ochoczo poznawałeś ojczyznę.

To właśnie tutaj przed półtora wiekiem

Wysiadłeś smutny z pociągu i przebiegłeś wnętrza,

Nieprzywykły do szybkości kolei i ogromu dworca,

Odpychając się od przepychu kosturem pielgrzyma

Przywiezionym z podwileńskiej Brejkowszczyzny.

Chciałeś wówczas zobaczyć to miasto,

Nie odbyłeś jednak wycieczki po grodzie,

Nie dotarłeś do katedry na Ostrowie Tumskim,

Nie zbliżyłeś sie nawet do uniwersytetu

I spędziłeś w przydworcowym hotelu najdłuższa noc,

Bo serce ciągnęło do Heleny Majewskiej,

Żony Adama Honorego Kirkora z Wilna,

Grającej Praksedę na scenie w Poznaniu.

Myślisz, że dla ciebie ugodziła się sztyletem?,

Bo pędząc powrotnie śladem jej odjazdu,

Nie dostrzegłeś nawet mego miasta.

Stań wreszcie na nogi pielgrzymie - poeto wsi,

Ruszaj w drogę i notuj uroki dzisiejszego Wrocławia,

A pod wieczór w przydrożnym handelku

Wypijemy - jak niegdyś - po kielichu gorzały.