Text 45 of 29 from volume: kości zostały rzucone
Author | |
Genre | poetry |
Form | blank verse |
Date added | 2018-03-19 |
Linguistic correctness | |
Text quality | |
Views | 1640 |
obrazy i majaki
błąkają się
po zakamarkach mózgu
patrzę
na taniec skorpiona
jak ogon unosi
śmierć
w dźwięku tambura
mój przyjaciel
na przełęczy
z zamkniętymi powiekami
stygnącym kadrem
w małej kapliczce
zapalam świecę
z intencją
ratings: perfect / excellent
Taniec skorpiona - to metafora walki o przeżycie, szerzej - wojny; śmierć w dźwięku tambura - nieuchronny finał każdej wygranej/przegranej, bo nie ma jednego bez drugiego. Ktoś ZAWSZE przegrywa, i to jego klęskę tambura opłakuje.
(patrz tekst i oba tytuły)
- to /zawsze krwawe/ pokłosie niepogrzebanego - na amen! - topora wojennego.
Bo co nas-młodych, w wieku 18-22 lat żołnierzy /we wszystkich armiach Matki Ziemi/ obchodzą cmentarze wojenne naszych Dziadów i Przeddziadów?!
Odwieczna ekshumacja dawno zetlałych prochów,
/którym się należy chrześcijańska cisza nad grobami/
nomen omen /kompulsywne/ grzebanie w non-stop pudrowanych i "poprawianych" archiwach,
gorączkowe szukanie winnych Winnych i ich publiczne gilotynowanie, wieszanie, na krześle elektrycznym medialne zabijanie
etc, etc.
- i mamy to!
"Gdzie rozum śpi, budzą się demony"
/patrz słynna z 1798 r. grafika Francisco Goi/
w małej kapliczce
zapalam znicze
na odwet liczę