Kim był? Silną osobowością, czy zagubionym istnieniem? Skąd usunął się kiedyś?

"czy mówił komu dziękuję
czy w ogóle szukał choć jakiegoś kontaktu
nikt nie słyszał ani widział".

Omijany kapelusznik, żebrzący kapelusznik, popychany kapelusznik, acz i czasami wspierany. Bogacz zmarły kapelusznik. Może miał czarodziejski kapelusz i z jednej monety powstawały np. trzy, z tych trzech - sześć...?

Poruszył mnie Twój wiersz, Pozdrawiam, Bajka37

:)

Ten przez dziesięciolecia taki sam, niezmienny, wrośnięty w pejzaż monciaka stary Kapelusznik - stary i znoszony od poczęcia - w szapoklaku i tym giga brudnym biustonoszu na podartym surducie - to nasza rodzima wersja króla Midasa. Pamiętacie Państwo: tego króla, co zagłodził się własnym złotem. Polski waria(n)t nieśmiertelnego Puszkina/Moliera skąpca w kolejności artystycznego wyrazu nie do ustalenia, bo Puszkin - to KLASYK poezji świata, a Molier - GENIUSZ teatru komedii.

Kapelusznik (taka była jego "ksywa" - nie miał innego nazwiska) mieszkał i żył w skrajnej nędzy w warunkach śmieciowiska jak w Bombaju. Koleżanki z Sopotu mówiły mi, że użebrane grosiki zanosił do Baltony i tam zamieniał na niewyobrażalne po dziesięcioleciach "siano", na którym sobie każdej nocy na swym barłogu sypiał. Mógł za tę kaskę być Panem nad Panami - nawet w Panamie - niestety, przekraczało to wszelkie jego pojęcie.

W tamtych czasach był JEDYNYM znanym mi z widzenia żebrakiem, a dużo wtedy podróżowałam i sporo tego świata dotknęłam.

Kapelusznik - ktoś na pewno z koszmarów nie Alicji w Krainie Czarów

Ps. A wy, kochane Babeczki, zawsze musicie trafiać w punkt współczulny :)

Nieprzyzwoicie bogaty kloszard - postać tragiczna, czy bohater /nonkonformizmu/ w czasach /pieniężnych/?
Portret i jak dla mnie nieco więcej - symbol.
Bardzo, barszo się podoba.

Wiersz - portret zbiorowy nie tylko Kapelusznika. Przyjrzyjmy się uważnie wszystkim "dzianym" ludziom naszych i nie naszych czasów. To jak to było np. z tym... no, wiecie... z królem Midasem?