Tyle kochanek miał! Cholera - 

piękne jak łanie na landszaftach! 

Dzisiaj ma tylko Alzheimera, 

puste wieszaki w starych szafach. 

Żonę pamięta i się dziwi, 

czemu te szafy opróżniła. 

Zapomniał z wiekiem jak się krzywił, 

kiedy pytała: Szminka… - czyja? 

Psioczy na małpę, że nie wraca, 

że pewnie gacha ma, cholera! 

Tyle tęsknoty do niej dźwiga - 

trwałej - za sprawą Alzheimera! 

Tylko gdy któraś w białym kitlu 

podaje leki smukłą dłonią, 

za sprawą pana Alzheimera 

myśli, że tęskni właśnie do niej. 

…  

Paradoks zdziwi postronnego: 

lepiej pamiętać, czy zapomnieć? 

Może to zabrzmi nonsensownie, 

że duszę goi lek - brak wspomnień?  

*foto:  T. Kantor - `Człowiek Atrapa`, projekt kostiumu, 1984