Pewnie nie jeden człowiek

zatrzymał się przy kwitnącym krzaku dzikiej róży -

trudno nie zauważyć kropli rosy na skraju płatka -

wprawdzie człowiek bardzo się śpieszy, ale staje i patrzy,

patrzy, jak promień Słońca przemienia kroplę wody w ogień,

a tak się śpieszył, - po warzywa i kilogram schabu,

gdy nagle dusza ważniejszą być się okazała.

Dusza, pragnie piękna i Światła,

i chociaż kryje w sobie wielkie moce,

jej wołanie jest ciche i delikatne.

Obozowy fotograf

sfotografował kilka polnych bratków,

zdjęcie to powielał setki razy, -

wysyłano te bratki z Auschwitz w świat!

Cóż to takiego stało się z człowiekiem?,

że tak trudno zatrzymać się obok niego,

przecież nie jest prostrzy

od krzaka dzikiej róży.

Janusz Józef Adamczyk, Świdnik, 8 . kwietnia 2018 r.