Pani do twarzy w tym roku i w tym smutku. 

Przed rokiem nie widziałem - nie przeczuwałem 

czasu, w którym zastygają oczy - dwie sarny 

tnące przesiekę - wpół. Wpół do godziny 

tej albo tamtej. Celuję w zatrzymywaniu 

chwil, a pani w tym roku do twarzy w powiększeniu - 

z ukosa i z bliska - widać jak wpół przymyka się 

pierwsza sarna. Druga wyprzedza myśl, że oto 

smutek w kadrze jak u modelek Modiglianiego. 

Źrenicą oka nie spoglądasz. A jesteś - w obiektywie. 

Do twarzy w tym roku pani. A pani mi mówi oczami, 

sarnami, przesiekami - wpół tnie. Wpół - chwytam 

soczewkami w powiększenie - optyczny zoom zbliża  

mnie do pani. W tym smutku niedopieszczonym źrenicami.

---------------------

obraz - Amadeo Modigliani