bezrobotnych ścieżka do piekła

zaskoczony płakałeś 

zdarłeś buty zapiłeś  

i płacz zamienił się w śmiech 

utrwalałeś się bez roboty

dziś jesteś już cieniem 

chodzący bez celu 

podskakujący czasem 

by sięgnąć po cudze

słońce przytula do ludzi 

ty warczysz zazdrośnie 

i skowyczysz odganiany 

zadyszany skargą na los

myśli parują z butelki 

bezrobotny szczur 

obojętny ciemny ślad 

wpisany w krajobraz

wola i mus/ aborcja zakazana /

urodziłam na nowo dorosłego syna 

dla mnie to jednak za duży ciężar 

on nie chce sam chodzić 

nie pomaga żadna aaterapia 

nadal chwieje się snując swoje nawijki

wczepił mi się we włosy 

dziś związał je lontem 

będą fajerwerki mamuś 

trzeba było tamte zwłoki 

osinowym kołkiem

Kozioł ofiarny

ludzie mówią to jednak syn 

a ty rozmyślasz 

jak zabić instynkt rodzica

zachlany los 

rozkraczył się nad tobą 

czujesz odór wykrzywionej twarzy

zrób coś 

głos w środku wrzeszczy 

w mózgu wyje instynkt samozachowawczy 

gdy niemoc jak policzek boli

zabij lęk 

to kozi róg 

jego kac i twoje przebaczenia

i znowu wsłuchana w spapraną katarynę 

święta względem uczucia 

martwa wewnątrz  

matka