poezja narodziła taniec

a może to słowa

-każdym krokiem odpowiadającym melodii

uwalniały sie wyobraźni

dziś nie zawiera żadnych wyjaśnień

moja pięknooka tajemnico

zanim cię poprosiłem -zrobiłem supełek na chusteczce

nie żałuję

wspaniale tańczysz -przemierzasz strunę po strunie

tak rzadko tego doświadczasz -też to uwielbiam

zmysłowo -odtwarzasz niewinność z przed lat

odrzucasz rutynę

bezwarunkowo

wpatrzony w tajemniczy naszyjnik

ledwo w tańcu prowadzę

w dłoniach twoich drobnych

zatrzasnął się chyba niejeden świat

patrzysz z pewną lakonią

-znam opowiadania o drodze z Wenus

te dłuższe i osobliwe

znasz je wszystkie od podszewki

podsłuchujesz myśli

a własnymi nie milczysz

oczarowujesz mnie wewnętrzną jakością

tak jak lubisz -waham się

z twojej sukienki poza śmiałym gustem

uwalniają się niespełnione fantazje

bez zakończeń jak wiersze po wodzie

czwórkami idących na zatracenie

piękno jest twórczą formą złudzeń

tłem zmyślonej fatamorgany

czerwoną kontórówką beżowej kreacji

zapamiętam ją dobrze -poznam

po znikaniu w odchłani nocy

zanim uwierzę że mogła być nasza