Jak Vivaldi, to super :)

Gdyby nie kompletna klęska rytmiki ( i to w wierszu o muzyce), to byłby dobry wiersz.
Potrafisz go zamruczeć?
To najlepszy sprawdzian momentów oddechu przy lekturze.
Ale gratuluję wrażliwości i plastyczności sformułowań.Trochę to brzmi klasycznie, więc:

ja jestem twoją wiolonczelą
wiolą i niskich dźwięków gamą
suit, symfonii
gam, koncertów,
i boskich doznań ponad miarę.

"Boskie doznania" są tu fatalnym sformułowaniem.
Tchną tanim patosem, aż miło.
Nie wiem, co z tą niekonsekwentną interpunkcją i dużym literami.
Bo wszystko jest źle używane, jeśli ma być poprawne i zgodnie z zasadami.
Albo je trzeba odrzucić i wtedy wyjdzie wierz biały, choć porymowany.
Takie lubię bardzo.
To oczywiście moje zdanie, bo warto je mieć, kiedy widać potencjał.
Pozdrowix.

Dziękuję komentatorom:)

Hmm, faktycznie tekst o muzyce zobowiązuje w kwestii rytmiki, i pewnie przydałyby się jakieś warsztaty? O ile nie czuję dobrze rytmu, o tyle jestem wyczulona na semantykę i np połączenie „Ja jestem” u mnie by nie przeszło.

Pozdrawiam :-)

Ano, święte to z Nieba wzięte słowa... "Jestem twoją wiolonczelą..." ale jeden był tylko u nas Kazimierz Wiłkomirski...

...i choć płacz, drganiem strun /swych/ tak porażona, wiolonczelo kolejna, nieszczęsna kobieto ty jedna z drugą jedna przez drugą...

Ilustracja w punkt trafiona! Większość ogromna tych wiolonczel - w tym kontekście - sama SAMA na sobie (bez wiolonczelisty!) gra przez całe swoje życie.

Co do jakichś sztywnych wymogów formalnych maleńka uważka na marginesie: Poeta jest WOLNY jak Pegaz. W tym również od jakiegokolwiek gorsetu.

Chyba, że sam sobie go własnoręcznie na grzbiet swój założy. Jego wybór

Sądzę, że ta sławna "wolność poety" istnieje, jeśli pisze do szuflady.
Jeśli chce mieć odbiorców, musi się liczyć z ich oczekiwaniami i potrzebami, a one często mają jakiś gorset.
Czasów choćby.

Emilio,

miło po kilkumiesięcznej nieobecności, znów znaleźć się w gronie nie tylko miłośników słowa, ale prawdziwych znawców tematu...Twoje komentarze zawsze są osadzone w kontekstach: historycznym, artystycznym czy filozoficznym i to mnie urzeka. Wiedza i zdolność syntezy z różnych dziedzin sztuki daje szerokie perspektywy interpretacji… Pozdrawiam serdecznie:-)

Puszczyku,

cenię sobie uwagi i wierz mi goszcząc obecnie w kilku grupach poetyckich, w których większość tekstów kwitowana jest słowem; "piękny", "świetny", zatęskniłam za publixo i rzetelną oceną. Co do połączenia "boskie doznania" szukałam synonimu oddającego tę "boskość" i nie znalazłam:-):-):-) Pozdrawiam.

Nie znam się na muzyce,.
Natomiast synonimem "boskie doznania" może być "stwórcze doznania". Ma jednocześnie dwa znaczenia, tu - jak najbardziej na miejscu. Odnoszące się do "Stwórcy" oraz "stwarzania nowego dzieła przez artystę".
Pzdr.

Hardy, miło Cię widzieć:)

Tak, boskość ma w sobie pierwiastek stwórczy. Wiolonczelistka z obrazu Afremova swoją pozą, przymkniętymi oczami, zmysłowością oddaje "boskość doznań". Też nie znam się na muzyce, jej tworzenie, zapisywanie i odtwarzanie jest dla mnie czymś magicznym...Pozostaje mi jedynie być odbiorcą. Pozdrowionka:-)

Mnie się baaardzo podoba :)

"Ja jestem" było dopisane własnie dla nadania wierszowi rytmiki.
Jak wolisz semantykę, to Twoja sprawa.

Gruszko, fajnie, że tak:-) pozdrawiam

No to i ja dziękuję.
Chyba nie takiej analizy tu oczekiwałaś.
Może gwiazdek, ale to kwestia czasu.
Cześć :).

Puszczyku,

skąd taki wniosek? Moja odpowiedź potwierdza coś zupełnie odwrotnego, że owszem, cenię sobie rzetelną ocenę. Pozdrawiam serdecznie:-)

Średnia Magda (co i tak da) o jakimś Vivaldim nigdy nawet nie słyszała...