wciąż nasłuchuję. irracjonalnie staram się  

zatrzymać czas zamienić w muzykę  

która opętała moje ciało pokryte błyszczącymi  

kroplami 

wirowały w powietrzu,  

po czym opadły na mnie pełne kurzu 

nic nie mówiąc 

pieszczę przeklęcie ulotne chwile,  

bez słów chwytam je chwytam w dłonie  

i usiłuję rozgnieść, pokruszyć 

oddech spowalnia, dławię się to znów delektuję w tobie i z tobą 

wokół - ciemność która tęskni za słońcem  

lub odwrotnie – sam zdecyduj. przemyśl dobrze, kilka razy 

nie musisz się spieszyć  

- nanosekunda to przecież bardzo dużo czasu