Nie gniewaj się. Złych zamiarów nie mam,

tylko zamysły - streszczę. A ty

nie zżymaj się, kiedy wyżymam tekst

aż po ostatnią nitkę rozumienia. 

Nie gniewaj się, kiedy wynicuję 

siebie, ciebie i onych. Natchniona

jest kropka - po niej następuje

milczenie, publiczna cisza,

w którą wkręcam 

zawieszając głos. Teatralność pauzy 

rozciąga się w nieskończoność opcji: 

nic złego; 

nic osobistego; 

nic z tego 

nie trzeba rozumieć - potrzeba zachowania 

gatunku człowieka niepowiedzianego z kropką 

przed nieskończonością.