W walce o pokój

Te okopy. Rzecz tragiczna w walce o pokój.  

A serce uwikłane o miłość bliźniego,  

Tak gorące, że ściska, drga w dłoni karabin.  

Wróg i jego żelazne stopy depczą kwiaty.

Nie daje się powstrzymać obrzędem pokoju.

Tu gwałt odciska się aktem bezwzględnej siły.  

Żołnierz na dnie okopu, z pochyloną głową  

I plama krwi odsłania na piersi pozycję.

Tu, niewątpliwie, otrzymał żelazną porcję,  

Która dosięgła. Zniszczyła młodzieńcze życie  

I zażądała ofiary, w akcie wolności,

Zdolnej do poświęcenia w obronie pokoju.  

Nad grobem znicze, Grają hymn. Salwy. Parady.

Zmarł, uznano za nieszczęście, unicestwienie.

A on trwa w nieśmiertelnej, w odwiecznej miłości

I jaśnieje nad światem jako chleb pokoju.