Symbolicznie nie do przetrawienia.

Historii nie zmienię. Dziękuję za komentarz.

Nie bardzo wiem, dlaczego radziecki (są jeszcze gdzieś takie Polioty i Rakiety?).
Sentymenty młodości, czy co?
Podoba mi się sposób zapisu i rymowania.
Do ostatnich wersów, gdzie nie ma klamry.
Wystarczyłoby wyodrębnione słowo "orewuar" (polska transkrypcja fonetyczna. Można napisać "au revoir", ale ważne, jak się czyta.) i całość by się zamknęła trzecim rymem niedokładnym.
I puentą pożegnalną złożoną z jednego słowa.

...dlaczego radziecki... Bo sceriusz dla powojennej Polski, był pisany w Moskwie.Tak wiem, trochę to oczywista oczywistość, są dziś tacy co zapomnieli, że socjalizm, nam się przydarzył.

No pisali scenariusz, a kto miał pisać?
Rzymianie, czy Persowie?
Brytyjczycy, czy Amerykanie?
Sprzedano nas ze względu na geopolitykę.
Ja się nawet temu nie dziwię, bo takie były realia.
Co z tą puentą?
Literacką:)

Puszczyk, jesteś natarczywy, no i dobrze. Tekst ewoluuje, już nie pamiętam która to wersja. Tymczasem obowiązuje puenta historyczna, bywaj.

Bałtyk - to takie nasze płytkie morze szelfowe, a polskie kwiaty nad nim tylko te biało-czerwone goździki!

Z wiadomego względu zaplątani pod Mariackim zegarem w treściach codziennych gazetek, CO TAK NAPRAWDĘ WIEMY? Tyle, co nam powiedzą w czarnych skrzynkach tv, na taśmach, albo ktoś w domu szeptem i zza węgła?

Między wersami pojawia się nieuniknione pytanie, gdzie jest taka przestrzeń, gdzie tych płycizn, monochromatyczności i sterowania umysłami NIE MA?

czasami cień
pojawia się w oknie
i to musi wystarczyć

gdyż w ofercie niczego więcej poza cieniami nie ma!

A zatem? Jaka jest dla nas radosna ta konkluzja?

do zobaczenia
na ścieżce zdrowia

Liczba ścieżek zdrowia skokowo przecież tylko w górę rośnie nie bez przyczyny

Goździki

- peerelowskie kwiaty powitalno-pożegnalne na każdą okazję, czyś ty stary, czy niestary -

- ile byś ich nie dostał i ile nie wręczył! -

pozostaną z nami aż do grobu

właśnie dlatego, że tak bardzo zrosło się z nimi nasze barchanowe serce