Dobre.
Sercem pisane?
Najbardziej druga zwrotka z niezamierzonym rymem niedokładnym.
Gdyby w takiej konwencji utrzymać całość...
W końcu to wiersz o poezji.

Oj dostaje się dziś poezji :P
Lubię mocne i wyraziste wiersze :)
Pozdrawiam :)

Niezbyt rozumiem - dlaczego ?!

Eee tam. Poezja wymiata, nawet kamienie. :)

Traktowanie w międzyczasie dziwek kamieniami (patrz nagłówek i cyklu, i wiersza), a zatem - nie bójmy się nazwać rzeczy po imieniu - kamienowanie kobiet - to także nasze, polskie europejskie standardy. Statystyczna prostytutka/dziwka/k...a/szmata (i rejestr podobnych "epitetów" można ciągnąć dłużej) żyje KRÓTKO i GWAŁTOWNIE. Typowy scenariusz dla niej to góra kilka-kilkanaście lat pod latarnią/w burdelu/w lesie przy szosie/u kolegi zza ściany, a potem już "na do widzenia" jak nie zadzierzgnięta pętla na szyi, to strzał w potylicę albo ten dół z wapnem.

Ciekawe, że prostytuujący się z tymi dziwkami/szmatami/etc. panowie - a do tego tanga zawsze trzeba co najmniej dwojga, są jednak przecież i wielokąty - ciekawe, że podobnie gwałtowny drastyczny finał takich panów raczej NIGDY NIE SPOTYKA.

Z Poezją - jak z Kobietami. Wielka jest Jej/Ich niedola

Emilio czytam twoje komentarze i niezmiennie jestem pod ich urokiem :) Toż to same w sobie perełki:):):) Powinnaś wydać cykl komentarzy, bo to się naprawdę dobrze czyta :)
Pozdrawiam :)

Nie podoba mi się : I już!

Każda dziedzina działalności człowieka

- w tym poezja (ta sprzedajna dziwka - patrz nagłówek) jako ta uprawiana przez niego niwa - to

- albo pełen pustosłowia pustostan i dzikie ugory,
- albo ni to, ni sio, ni to pies, ni wydra,
- albo po horyzont kwitnące żyzne płodne łany.

Bóg jeden tylko na niebie /również tu w dziedzinie poezji/ rozdaje wszystkie karty.

Maksymalnie rozjuszony Poeta w potyczkach ze słabiuuuuuuutką przekupną poezyjką zawsze przegrywa - i to w cuglach :(