Poprosił ktoś: - Napiszże frazę!

A ja utknęłam - jaki zakres

obrać i w którym mi do twarzy,

bo tyle wątków we mnie przecież

miesza się. Wiję strofy, wersy...

Dylemat mam, nie po raz pierwszy.

I nagle - myśl - niczym eureka:

- Napiszę myśli parafrazę -

niby to samo, a oblekę

naguśką, z głowy, w szyk wyrażeń

i powiem wszystko - zza woalki,

unosząc ledwie rąbek halki.

- Rozczytasz? Umiesz między fałdki

wiotkiej materii wniknąć? Chwycić

to, co ulotnie się kołacze,

co od niechcenia się przemyci,

albo się wyrwie w egzaltacji

i rozpanoszy w puencie. Znaczy

metaforycznie myśl wyłożę,

byle nie zdradzić jej, Mój Boże!

I tak przekażę mu to wszystko,

co chciałam... pod figowym listkiem.