Słońce schowało się 

Zabrało kolor i ciepło 

Szarość 

Dźwięki coraz cichsze 

Gęsta czerń jak błoto 

oplata ze wszystkich stron. 

Cisza bezczasowości 

gdy wpatruję się w nią 

ona ślipi we mnie 

Podobno sztuka ratuje przed zagładą 

Rozum i nauka nie potrafią. 

Jeszcze śnię i pragnę 

powrócić do życia i światła 

Tylko tracenie liści przez drzewo 

nie wpływa na soki żywotne. 

Głos dociera do mnie 

- Jeśli się poddasz 

to ci tyłek skopię!!! 

Na starość nabiera się podejrzliwości 

Nie chcę jej wpuścić do ciepłego wnętrza 

A nuż się zadomowi. 

Najgorsza będzie klaustrofobia 

Nie przeżyję tego.