ZIOMALE?

Trafiło się nam.  IV Międzynarodówka organizowała letnie obozy, a w trakcie różnych towarzyskich asocjacji i melanży poznaliśmy kieleckich trockistów. Nie daliśmy się zainfekować ich ideologią, ale oni, by ich reprezentacja wyglądała bardziej okazale, zaprosili nas na taki kamp. Koszty niewielkie, bo w początku lat ’90 byliśmy tą biedniejszą częścią Europy i organizatorzy brali to pod uwagę. Dla nas taki relatywnie tani wyjazd do Włoch był atrakcyjny.

Indoktrynacja indoktrynacją, ale poza tym środowisko trockistów gromadziło różnych frików, z którymi w wielu kwestiach było nam po drodze.  No i mieliśmy tych samych wrogów.

Kieleccy trockiści wynajęli autokar – w kieleckiej firmie.  Po drodze zgarnęliśmy ekipę z Katowic i kogoś jeszcze.  Podróż tam i z powrotem to generalnie miłe doświadczenie. No i spotkanie ludzi z całego świata, w podobnym wieku.  A po drodze Wenecja i wino proste ( ichniejsze, czyli w kartonie) pite w bramie, Florencja i wino z kartonu na plaży …

Najciekawszym jednak wspomnieniem z tej wyprawy jest dla mnie spotkanie krajan na parkingu w Austrii. Siuramy i palimy, a tu podjeżdża autokar na kieleckich blachach i wysiadają z niego ludzie nieco od nas starsi, ale wyraźnie ucieszeni spotkaniem na obczyźnie.  Ta radość w ich oczach!

Cześć, skąd wracacie?

Z  Włoch.

Byliście u papieża?

Nie, my wracamy z obozu komunistycznego.

Usłyszawszy to twarze im się pomarszczyły i poczęli się cofać w stronę swojego autokaru. Niby ziomali spotkali, ale jednak nie.