Sobą - siebie?
Ale generalnie dobre. :)
Szacunek dla słów jest, bo w we współczesnej poezji trzeba osiągać rezultaty nie gadaniem, a odpowiednim słowem, uruchamiającym wyobraźnię czytelnika.

MASZ RACJĘ! DZIĘKI!

Jestem zła, za szybko opublikowałam... wrrr

Ma być tak:

"mamidło"

wypełzło
spod zakurzonych regałów
wlecze podarte tomiszcze

w koronie z moli
hymny pochwalne dla siebie
śpiewa

każe wierzyć
w konwaliowe źródło
cielsko cuchnące naftaliną


.

Gut :)))))

Konsekwencja pola semantycznego uruchamia wyobraźnię, podoba się Piórko :)

mole,mole,wypełzają spod niepotrzebnych ubrań,spod tego co zatęchłe,może odświeżacz?

*Erato,
*Anettula,

Bardzo dziękuję :)

Ciekawy wiersz. Oszczędny w słowach, a jednak bardzo obrażony.

:)

*Toya,

bardzo dziękuję :)

czy to literówka, czy zamierzone "obrażony"? :D

Jednak czytam - obrazowy ;-)

Znam takie postaci...

Co do formy literackiej - też zwróciłem uwagę na bliskie powtórzenie sobą - siebie. Ponieważ w komentarzu Piórko już usunęło "sobą" (a to chciałem zaproponować), więc przyjmuję drugą wersję do oceny.

Znamy, znamy...

Bardzo dziękuję, Hardy :)
Tak, w rękopisie od razu poprawiłam.

Obrazowy. Nie obrażony. Przepraszam. Pisałam z telefonu.

Osobiście usunąłbym obydwie formy.
Moim zdaniem są niepotrzebne.

*Toya, nic się nie stało :*

*Puszczyk, to drugie ma duże znaczenie, ponieważ jest różnica w śpiewaniu hymnów pochwalnych na czyjąś cześć (komuś), a sobie :)

Nie wiem, może tak:

w koronie z moli
hymny pochwalne o sobie
śpiewa


.

Ale ja bym sobie dośpiewał, dla kogo te hymny.
To wynika z treści.

Lepiej już nic nie śpiewaj, bo znowu jakieś Żółtko wyskoczy ;-)

Dziękuję :)

Mamidło (patrz nagłówki) - mami, tumani, dziwi i przestrasza. Wypisz-wymaluj jak w wierszu, w zbiorze - i na foto.

Trzy w jednym. Doskonałe

W warstwie przesłania tytułowe mamidło, które

wypełzło z zakurzonych regałów
taszcząc za sobą opasłe tomiszcze

/cytuję z pamięci/

jest rodzajem upiornej iluzji, jaką niesie stara pokryta kurzem biblioteka, co to zna doskonałe recepty - owszem - ale jedynie na to, co było. Natarczywe pytania o tuż za progiem jutro ZAWSZE pozostają bez odpowiedzi

To stary dobry Asnykowski wyraz buntu przeciwko dawno przeterminowanej starzyźnie, zalatującej naftaliną:

Trzeba z młodymi naprzód iść!
Po jutro sięgać nowe!

W tej optyce literatura ma wartość jedynie muzealnej rupieciarni

Dziękuję, Emilio :)

Wybacz że dopiero dzisiaj tu zajrzałam :)

Doskonale napisane...krótko, treściwie i tak lekko - mimo ciężkiego kalibru tematu. Serdeczności przy otwartym szeroko oknie...na świat :)

Dziękuję, Marto i serdecznie Cię pozdrawiam :)