Obserwatorium

Lubiłem  przesiadywać w obserwatorium astronomicznym

tak  jak lubi oglądać niebo z nas każdy

nadawać imiona gwiazdom lecieć na promieniach światła

w odległe galaktyki poszukując nowej ziemi nowego domu

było we mnie pragnienie spotkania odległych mieszkańców

i nawiązania z nimi kontaktu

Chwaliłem ruch planet  i Tego co stworzył  ziemię

w słońca promieniach posyłałem listy miłosne

gwiazdy na firmamencie były jak znaczki na kopercie

radosną  pieśń dziękczynną niosłem z  pluskiem rzek

podróżowałem z pięknym światem baśni w kielichach kwiatów

szczyty górskie odsłaniały wolną przestrzeń lecących ptaków

Gdy schodziłem na ziemię w jej dolinach toczył się bój

bo  ktoś oddawał życie po to by inni mieli z niego radość

zgrzyt wynalazków porzuconych na pobojowisku

zwiastował obumarłe dążenia nikomu nie potrzebne

dziesięciu sprawiedliwych dźwigało świat ku pokojowi

resztę było trudno dobudzić w epoce uzyskanej wolności

Obserwatorium jest między nami - okno w gwiezdnym domu

dziękczynienie za świat i dar życia jest różą w ogrodzie

w latach i czynach widomo kto żyje komu

w tych działaniach  mówimy do siebie wiatru powiewem

tam gdzie jutro tam dzisiejsze koło naszej woli się toczy

zapisując  w sercu promień wzbudzony tych co spotykamy