czernią 

jakieś nieswoje 

bielą 

otulone jak chustą  

miekką 

babiny 

co na troski 

i na mrozy 

choć to jeszcze  

nie zima 

a już wzory 

srebrzyste na włosach 

choć to jeszcze 

nie smutek 

a już ścięte marzenia 

na kobiercach 

lasu