(od)lękać śmierć

I nastanie chłód po wsze czasy .

A wiesz Rozarze, że wczoraj odwiedziłam Stary Cmentarz w Tarnowie, to najpiękniejsza nekropolia Galicji...Stare, niektóre mocno zniszczone groby i mnóstwo ludzi takich jak ja, którzy nie przyszli do nikogo konkretnego...małe dzieci przy pomocy rodziców zapalające znicze właśnie na tych osamotnionych...Dziwne, ale takiego spokoju dawno nie czułam, pozdrawiam:)

Dzięki Erato, za niepowtarzalny klimat tego jedynego dnia w roku, oddany w
Twoim wierszu.

Tak sobie myślę A200640, że wszyscy ulegliśmy temu wyjątkowemu klimatowi, dobrze, że jest taki jeden dzień w ciągu roku. Pozdrawiam:-)

...I "odlękałaś". Ja wprawdzie śmierci się nie boję, ale podoba mi się jej Twoja wizja. Ciekawie ją widzisz.

Piękne,opowiadasz poezją ...

Michalszko, ja chyba też nie, chociaż...może mi się tak wydaje, my chyba nie potrafimy o niej tak normalnie bez emocji myśleć, a co dopiero mowić, pozdr:)

Anettula, dzięki:-)

"Odlękać?": "Życie się zmienia, ale nie kończy..." napisałam w nekrologu mojej Mamy.

Pięknie ujęte Befano, tylko czy nas stać na ten spokoj i ufność? Pozdr.

Author	Erato
Genre	common life
Form	poem / poetic tale
Date added	2018-11-03
Linguistic correctness
Text quality
Views	1330