Dreszczowiec, inplus.

Niesamowicie lirycznie :)

dziękuję, miło mi

Frazy zaiste wisielcze (patrz nagłówek) w rzeczy samej. Jak to na tym metaforycznym dookoła nas bagnie, gdzie miejsce na sztukę jest /niestety tylko/ w nocnym świetle (vide 2. strofa)

To symptomatyczne, że tak właśnie w tym wierszu postrzega nasz współczesny niepodległy unijny świat młoda - i z założenia pełna entuzjazmu - Poetka

las odbija się w bagnie. w każdym zgniłym igliwiu

/i dalej/

czekam na cud.

(patrz tekst i nagłówek)

Dlaczego od tysiącleci sztuka /malarskość, poezja ludzkiego świata/ ma się nijak do polityki bieżącej,

która ten świat kształtuje i jest zań odpowiedzialna

??

Bo niezależnie od systemów, w jakich kolejne pokolenia artystów żyją, metaforyczne "bagno" jest ponadczasowe

??

Nie da się tworzyć tam, gdzie grzęźniesz po kolana, po pas - i po szyję

zimno jak w dzień świąteczny

unicestwia

(finał)

Co nam po cotygodniowej fieście celebracji, skoro /w tej atmosferze/ w ogóle NIE DA SIĘ oddychać

?!

Czy wielka Sztuka /Literatura/ jak Nike z Samotraki, żeby być nieśmiertelna, musi mieć powyłamywane wszystkie ręce-nogi

??

miejsce na sztukę.
rysuję /ją/ (wilgotną i cichą niczym martwe morze)

Wiersz jest pytaniem o sens twórczości w świecie, w którym mentalnie zamar/zasz