Przebudzenie

Obudziłem się w środku nocy. Nad namiotem

plejada gwiazd wzbudza moją ufność.

Przez to, że zobaczyłem tak przecudny firmament

niebiańskiego domu, wzniosłem wdzięczność.

Ciemność rozproszył pył gwiezdny, jaśniejący dar.

Wyciągam dłonie, chcę chwycić lśnienie.

Nie mogłem. Promyk wnikając przez oczy, wzbudził

w duszy tęsknotę w wieczne istnienie.

W drzwiach namiotu, w świetle srebrnej rosy na  trawie,

budzi się myśl o tych, za gwiazdami.

Kogo światło zabrało, komu szczęście dało.

Okna nieba świecą pragnieniami.