Nie znam panaceum

Nie znam panaceum na problemy świata

Tylko prawda pomoże  prostą ścieżkę wyścielić

Kiedy mnie pochwyci słoneczna sonata

To zaraz jak z skarbem biegnę i chcę się podzielić

Decydenci lubią składać obietnice

Potem szukamy prawdy przez sito uczciwości

Widzimy – z krótkich nóg  spadają pylice

Choć widzą w tym zdobytą dożę doskonałości

Możliwe żem człowiek starodawnej daty

Który broniąc się przed chorobą żelaznej furty

W czynie lokował swoje codzienne deputaty

Jasny dla anioła nieba i ludzkiej roty

Wbrew przestrogom poszli na szlak entuzjaści

Co za tragedia, lawina porwała wędrowców

Grzebiąc chojraków w pylnym śniegu na dnie przepaści

Po wydobyciu ciał ścichły śpiewy wyjców

Proszono dla dusz o moc światła w lataniu

Wedle zasady miłości o wspólne wspieranie

W słowach modlitwy o wiecznym spoczywaniu

Jaśniały skrzydła niosące w nieba obcowanie